Riverside is ‘hot’. Onze Poolse kameraden verbazen ons elke keer weer. Eerst hun debuut, dan hun uitstekende concerten én dan het prachtige onlangs verschenen ‘‘Second Life Syndrome’. Progressieve rock is anno 2005, dankzij onder andere Porcupine Tree, weer helemaal in en Riverside staat dan ook op het punt om door te breken in dat wereldje. Een onderhoud met drummer Piotr Kozieradzki is dan ook op zijn plaats.

Hej. ‘Second Life Syndrome’ wordt zeer goed ontvangen door de internationale pers. In enkele grote magazines was jullie werkstuk zelf ‘album van de maand’…
Ik verwacht dat dit nog maar het begin is…een grapje natuurlijk. Zonder enige twijfel is dit alles opmerkelijk en zijn we uiteraard zeer tevreden. De weg die we op ‘Second Life Syndrome’ zijn ingeslagen was dus de goede. De twee maanden in de studio waren dus geen tijdverspilling.

‘Second Life Syndrome’ is deel twee van een trilogie. De protagonist van het verhaal vindt innerlijke vrede omdat hij zijn verleden kan accepteren. Dit ruikt toch naar een zeer persoonlijk waar gebeurd verhaal. Of leveren jullie ons fictie?
Dit album is inderdaad een vervolg met ons debuut. Ons hoofdkarakter wordt sterker en hij probeert het verleden en zijn vroegere fouten te vergeten. Hij probeert nu om de gebeurtenissen te controleren om ze zo te manipuleren naar de goede richting. Wanneer hij bijna zijn persoonlijke doelen heeft bereikt, begint hij te reflecteren. ‘Is dit wel wat ik wil?’ Het verhaal is hoofdzakelijk fictief, verweven met enkele non-fictie elementen. Maar, zonder twijfel, fictie domineert in ons concept.

Is het materiaal van ‘Second Life Syndrome’ eigenlijk nieuw of was het al geschreven ten tijde van het debuut?
De meeste songs zijn totaal nieuw en speciaal gecomponeerd voor dit album. Maar de voorbereiding van deze plaat was wel al twee jaar aan de gang. We speelden ook al enkele stukken tijdens onze eerste tour zoals ‘Dance With The Shadow’, dit nummer hebben we geschreven vóór ‘Out Of Myself’ werd opgenomen, maar we vonden het toch te scherp voor ons debuutalbum. Toen we bezig waren aan de nieuwe plaat merkte we dat het uitstekend bij het nieuwe materiaal paste. Hoewel ik eerlijk ben, ‘Dance With The Shadow’ lijkt maar op 50 procent op de originele versie. We hebben het aangepast omdat het beter past bij onze huidige stijl.

Wat is je favoriete stuk van de nieuwe plaat?
Het is moeilijk om een compositie te kiezen. Ik vind ze allemaal geweldig. ‘Second Life Syndrome’ moet je trouwens altijd volledig luisteren, want als je maar één nummer luistert dan vermoord je de atmosfeer van het gehele album. Maar als ik toch één compositie moet kiezen dan opteer ik het voor het titelnummer, het langste stuk van de plaat. Ik luister er zeer graag naar.

Het artwork is gemaakt door mijn favoriete artiest. Hoe kwamen jullie in contact met Travis Smith, luisterde hij naar de ideeën van Riverside én ben je blij met het resultaat?
Hij is niet alleen jouw favoriete artiest, wij zijn ook grote fans. We houden van zijn werk en we dachten allemaal dat enkel Travis de sfeer van het album zou kunnen vatten. Eén van de voorwaarden van een wereldwijde uitgave van ons debuut was ander artwork (de eerste Poolse editie had ander artwork) en Laser’s Edge, ons toenmalige label, stelde voor om met Travis te werken. Voor zover ik weet, luisterde en apprecieerde Travis ons werk, dus de samenwerking verliep zeer vlot. Hij consulteerde ons met al zijn ideeën en we zijn zeer tevreden. Ik hoop dat de volgende plaat ook verzorgd wordt door Travis.

Nederland lijkt wel jullie tweede thuis. Jullie zegevierden op ProgPower en jullie heb zelfs een Nederlandse fansite. Jullie hebben dus een speciale band met Nederland?
Ja, uiteraard! Nederland is erg belangrijk voor ons. In Nederland hebben we, Polen niet meegerekend, het meest opgetreden. Geweldige mensen, goede voorwaarden, mooie clubs en fanatieke fans die naar elk concert komen. We zullen altijd met een glimlach terugkeren naar jullie land. We hebben aangename herinneringen en ons ProgPower-concert was het beste uit onze hele carrière. We zullen dat nooit meer vergeten. Ik hoop dat we in april 2006 Nederland weer aandoen met onze komende tour en in oktober staan we weer op ProgPower in Baarlo.

Het lijkt wel of jullie op ProgPower allemaal in een zeer blije roes verkeerden. Wat weet je er nog specifiek van?
Hoewel het geluid te hard stond, gaf Devind Towsend een geweldig concert weg. Ik herinner me ook nog hoe verrast de mensen waren die ons niet kende. Elke minuut kwamen er meer mensen kijken, ze kwamen dichter bij het podium staan en ik zag steeds meer genietende gezichten. Ik voelde me op dat moment geweldig. Het blijkt dus dat er nog een Poolse band, na Collage, een Europees publiek kan verbazen.

Iemand die jullie kende van Nederlandse optredens vroeg me of ik wou vragen waarom jullie soms een beetje sober en melancholisch zijn. Hij wou weten of dit een typische Poolse houding was?
Haha. Hij dacht wellicht aan Mariusz. We zijn ook complete andere personen zodat je ons niet kunt veralgemenen. We luisteren naar verschillende muziek, we drinken verschillende drankjes en enkel wat betreft Riverside zitten we op dezelfde golflengte. Riverside is het gevolg van onze fascinaties, gevoelens en karakters. Trouwens, wat genotsmiddelen betreft: geef mij maar Nederlandse wiet, Maurisz zweert bij Poolse bittere Balsam. Piotrek zit aan de vodka en Michal prefereert bier. Uiteraard, gebruiken we dit allemaal gelimiteerd.

Leden van jullie fanclub kunnen de cd ‘Voices in My head’ op pikken. Komen er nog meer verrassingen voor fanclubleden?
Waarschijnlijk wel. We houden van bonusmateriaal. We proberen om onze fans goed te verzorgen met dit soort verrassingen. Voor kerstdag hebben we trouwens een zeer gelimiteerde (300 stuks) vinylversie van al onze platen in de aanbieding. Kortom, op het vlak van verrassingen zit je bij ons wel goed.

Hoe kwamen jullie in contact met het geweldige InsideOut?
Dat was vrij simpel. We stuurden Thomas Waber een e-mail met informatie over de band. We vertelden dat we Laser Edge’s gingen verlaten en dat we op zoek waren naar een nieuw label. Thomas wou onze platen horen en we stuurden hem het debuut en ‘Voices in My head’ en enkele dagen later kregen we een aanbieding. Toch fantastisch dat een niet echt bekende band uit Polen van een dergelijke platenmaatschappij een contract krijgt? Enkele jaren terug kochten we platen van Devin Towsend en Pail Of Salvation en nu horen we bij dezelfde familie! Zo zie je maar, het is allemaal niet zo moeilijk.

We gaan een spelletje spelen. Kies één van de twee en verklaar je nader.
Porcupine Tree of Opeth?
Zeer moeilijk om te kiezen. Ik vind ze beiden geweldig. Hun laatste albums behoren wel niet tot mijn favorieten. Ik kies toch voor Porcupine Tree want vooral de middelste periode uit hun carrière was een enorm creatief. Atmosferische, fantastische muziek. Ik vind het wel jammer dat Chris Maitland er niet meer bij is op de laatste twee platen. Porcupine Tree heeft veel ingeboet na het veranderen van drummer.

Oude jaren ’70 progrock of 90’s progmetal?
Onder deze beide stromingen zijn goede dingen gemaakt. Ik kan niet kiezen tussen ouder en nieuwer werk. Bijvoorbeeld de eerste platen van Marillion, deze adoreer ik net zoals Pain Of Salvation.

‘Out Of Myself’ of ‘Second Life Syndrome’?
Daar kan ik echt niet tussen kiezen. Deze twee albums zijn werkelijk zo verschillend.

Iets gemakkelijker dan. Gitaar of keyboard?
Hahahaha. Ik vind het gitaargeluid van Piotrek fantastisch. Wanneer ik naar onze platen luister voel ik kippenvel tijdens sommige van zijn solo’s. Hetzelfde gevoel als ik heb tijdens solo’s van Gilmour, Petrucci en Rothery. Jammer genoeg zijn deze twee laatste sneller als het licht gaan spelen. Rothery is vergeten wat een ‘pretty tune’ wilt zeggen. Zo, ik prefereer dus de gitaar maar enkel als er keyboards meespelen! Een solo moet een achtergrond hebben, en daar zijn keyboards uitermate geschikt voor.

Headlinen op ProgPower of openen voor een nieuwe Dream Theater tour?
Beiden zijn prestigieus. Maar als we rekening houden met de kwantiteit van shows en de grote van het publiek moet je wel kiezen voor Dream Theater. Het zou eigenlijk fantastisch zijn. Ik hoop dat je voorspellende gaven bezit!

Jij krijgt het laatste woord.
Bedankt voor de aandacht. Kom allemaal eens langs op onze 2006-tour, mijn groeten aan de fans en nog veel luisterplezier met ‘‘Second Life Syndrome’.